Κυκλοφορεί ελεύθερος στις στοές, πάνω στα σύννεφα ή μες στην ομίχλη, όμως ανά πάσα στιγμή οι Αρχές έχουν το δικαίωμα να τον συλλάβουν και να τον εκτελέσουν. Νομίμως!. . . Ο Ανακριτής γίνεται η σκιά του. Για κάθε φόνο, ληστεία ή βιασμό θεωρείται εκ των προτέρων ένοχος και τον καλούν σε απολογία. Εντούτοις, στο τέλος, ξεγλιστράει. Ξεγελάει ακόμα και τον Αρχιεπίσκοπο, που αποδεδειγμένα είναι ο πιο επαγγελματίας δολοφόνος μέσα στην πόλη. Στο μεταξύ, ο ήρωας παθαίνει σοκ όταν διαπιστώνει ότι η Παλόμα είναι ο Ορέστης, ο πεθαμένος φίλος τους, εγκέφαλος κάποτε της ομάδας που σκόπευε, λέει, να ανατρέφει ενόπλως το καθεστώς. Αλλά και πάλι, με τη βοήθεια της Χιονάτης και της Λευκής το ξεπερνάει. Μόνο όταν πέφτει πάνω στον Καθρέφτη και τις οθόνες του χάνει κάθε προσανατολισμό. Και προπαντός όταν ο Καθρέφτης μεταμορφώνεται σε γυναίκα και τον ζητάει σε γάμο. Διαμεσολαβητής; Ο Άγιος! . . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]