Το υπόδειγμα της «Αλεξανδρινής Βιβλιοθήκης», δηλαδή της συγκέντρωσης όλης της διαθέσιμης καταγεγραμμένης γνώσης σε ένα χώρο, δεν ανταποκρίνεται στη σημερινή πραγματικότητα. Στη σύγχρονη βιβλιοθήκη η πλάστιγγα γέρνει σταδιακά από την απόκτηση, συγκέντρωση και οργάνωση πληροφοριακού υλικού προς την πρόσβαση σε πηγές πληροφόρησης, τη διασύνδεση και την ολοκλήρωση των πληροφοριακών συστημάτων και υπηρεσιών, μέσα από τη λειτουργία συνεργατικών-κοινοπρακτικών σχημάτων. Αξιοποιώντας τη συστημική σκέψη, εξετάζεται πως η εξέλιξη των επιπέδων συνεργασίας των βιβλιοθηκών επηρεάζεται από τις εξελίξεις των εκάστοτε διαθέσιμων τεχνολογιών πληροφόρησης. Το κλειδί για την ερμηνεία των φαινομένων εντοπίζεται στην ύπαρξη ιδιαίτερων χαρακτηριστικών και ιδιοτήτων της πληροφορίας στην ψηφιακή της μορφή και των δυνατοτήτων των τεχνολογιών πληροφόρησης που τις διαχειρίζονται. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]