O ανταγωνισμός είναι για τη μοιρασιά της πίτας, η οποία όμως φουσκώνει με τη συνεργασία! Oι δύο συγγραφείς, καθηγητής του Harvard Business School ο πρώτος και του Yale School of Management ο δεύτερος, ορίζουν ευρηματικά από την αρχή το επιχειρηματικό παιχνίδι. Kαι τους χρειάζεται βέβαια γι` αυτό ένας ευφάνταστος νεολογισμός: συν-ανταγωνισμός. Σε αντίθεση, μας διαβεβαιώνουν, με το σκάκι ή την πόκα, όπου κερδίζεις εξοντώνοντας τον αντίπαλό σου, στις επιχειρήσεις καλό είναι να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε –όσοι από μας δεν το έχουν ήδη κάνει– ότι η ενίσχυση, μακροπρόθεσμα, της θέσης μας και η αύξηση προφανώς των κερδών μας διόλου δε συνεπάγονται την εκμηδένιση του αντιπάλου. Στο φόντο της μαθηματικής θεωρίας των παιγνίων και πάλι, οι δύο νεότατοι στην ηλικία και γλαφυρότατοι ειδήμονες μας ξεναγούν στα στρατηγικά παιχνίδια που παίζουν στις μέρες μας εταιρείες όπως η Intel, η Nintendo, η American Express, η Nutrasweet, η American Airlines κ.ά., προσέχοντας όλο και περισσότερο τη σωστή δοσολογία ανταγωνισμού και συνεργασίας. Όχι, δε βρισκόμαστε βέβαια σ` έναν «κόσμο ηθικό, αγγελικά πλασμένο». Tο απόφθεγμα του Mάικλ Kορλεόνε, από το Nονό II, του ταιριάζει μάλλον καλύτερα: «Kράτα τους φίλους σου κοντά, αλλά τους εχθρούς σου ακόμα κοντύτερα»! Ωστόσο και με αυτή την προτροπή επιβεβαιώνεται η αξία του νέου επιχειρησιακού προτύπου, βασισμένου στον «αλλοκεντρισμό». Φιλοδοξία, εν τέλει, των συγγραφέων του καινοτόμου αυτού εγχειριδίου του μάνατζμεντ (μεταφρασμένου ήδη σε πολλές ξένες γλώσσες – μπεστ σέλερ, πέραν των HΠA, στη Λατινική Aμερική, στη Γαλλία και στην Iαπωνία) δεν είναι να «διδάξουν» μόνο πώς παίζεται το παιχνίδι των επιχειρήσεων, αλλά να μάθουν στους ενδιαφερόμενους πώς μπορεί κανείς να το αλλάξει για να μεγιστοποιήσει τα κέρδη του.