Κυρίες και Κύριοι,
Η βία είναι ένα συνολικό φαινόμενο με βαθιές κοινωνικές ρίζες, υποκείμενο σε πολιτικές και ιδεολογικές χρήσεις· είναι και ένα φαινόμενο με βάθος χρόνου, με ιστορικότητα. Αλλάζει δηλαδή μορφή και περιεχόμενο στο χρόνο - γεννά ο ιστορικός χρόνος νέα βία.
Ασφαλώς, οι σκληρότερες εκφράσεις βίας -και καταπίεσης- ανιχνεύονται στα συμφραζόμενα της πολιτικής στο επίπεδο των διεθνών σχέσεων· μιλώ για την οργανωμένη, κρατική ή και παρακρατική, ένοπλη βία. Και αυτό όχι μόνον επειδή αφήνει πίσω της πολλούς νεκρούς και τραυματίες, αλλά και γιατί βίαια ανατρέπει κοινωνικές σχέσεις.
Επιλέξαμε στο Συμπόσιό μας να μην ασχοληθούμε με αυτές τις μορφές βιας, με τον πόλεμο και την τρομοκρατία δηλαδή, αφού και οι δύο έχουν γνωρίσει τον κατά κόρον σχολιασμό. Προτιμήσαμε να στρέψουμε την προσοχή μας σε μορφές και μηχανισμούς βίας και καταπίεσης λίγο ή καθόλου μελετημένες και συζητημένες -στην καθημερινή ζωή μας, στις πολιτικές, στους μύθους και στα ιδεολογήματα· μορφές και μηχανισμούς με διάρκεια, εφήμερους, υπόφορους σε μεταμορφώσεις. Πρέπει όμως να προσέξουμε:
Δεν είναι όλα γύρω μας βία, όπως έχουμε την τάση να πιστεύουμε -αυτή η τάση στρεβλώνει τις αναλύσεις μας και μας κρατά δέσμιους στις φοβίες μας. (από την προσφώνηση του Βασίλη Κρεμμυδά)
