Η παιδική ποίηση και στην Ελλάδα εξελίσσεται και ανανεώνεται μπροστά στα έκπληκτα μάτια του μικρού παιδιού και στα αμήχανα βλέμματα των ερευνητών. Η πολύτροπη εξέλιξη και η ποικιλόμορφη ανάπτυξή της αρνείται να υποταχτεί στις λογικές των ορισμών και των επίσημων κατηγοριοποιήσεων. Οι ορισμοί και οι κατηγοριοποιήσεις ακολουθούν την πραγματικότητα της παιδικής ποίησης ασθμαίνοντας. . . Σήμερα η παιδική ποίηση διαφοροποιείται όχι μόνον σε σχέση με τα υπόλοιπα λογοτεχνικά είδη αλλά εμφανίζει επιπλέον διαφοροποιητικά στοιχεία έναντι της ποίησης για μεγάλους. Ακολουθεί συχνά μια άλλη λογική και υπόκειται σε άλλους νόμους και συμβάσεις, τουλάχιστον στις περισσότερες μορφές της. Είτε ως είδος γλώσσας είτε ως είδος νοήματος είναι μια σύνθετη δημιουργία, η οποία συμπυκνώνει, περισσότερο από την ποίηση για μεγάλους, την αίσθηση του χορού και της μουσικής, γεγονός που αποτελεί καταλυτικό παράγοντα στη λειτουργία της πρόσληψης. Ένα παιδικό ποίημα, εκτός από μια αλυσίδα νοημάτων και νοητικών εικόνων, ακούγεται, βιώνεται, τραγουδιέται και χορεύεται. Το μικρό παιδί, ως αναγνώστης ή ως ακροατής, επιστρατεύει όχι μόνο τα μάτια του αλλά και το αυτί του, όχι μόνο το νου του αλλά και το σώμα του.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]