Η αύξηση του μέσου όρου ζωής στο Δυτικό κόσμο συνοδεύτηκε από μια αύξηση της συχνότητας των νοσημάτων που σχετίζονται με την ηλικία. Από αυτά, η άνοια - με κύριο εκπρόσωπο τη νόσο Alzheimer- κατέχει εξέχουσα θέση προσβάλλουσα μεγάλη αναλογία του ηλικιωμένου πληθυσμού και αποτελούσα ένα από τα μεγαλύτερα ιατρικά και κοινωνικοοικονομικά προβλήματα. Σήμερα, η σύγχρονη τάση των θεραπευτικών προσπαθειών αποσκοπεί στην ενίσχυση του χολινεργικού συστήματος, είτε με αντιχολινεστερασικούς παράγοντες είτε με την ευαισθητοποίηση των υποδοχέων της ακετυλοχολίνης. Παράλληλα, γίνεται προσπάθεια χορήγησης νευροπροστατευτικών και νευροτρόπων παραγόντων, ενώ η μελλοντική ελπίδα της σύγχρονης έρευνας είναι θεραπείες που θα εμποδίζουν ή ακόμα και θα ανατάσσουν του παθογενετικούς μηχανισμούς της νόσου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]