Το βιβλίο τούτο δεν είναι αυτοβιογραφικό, ούτε αποτελεί παρακαταθήκη φιλοσοφικών αποσταγμάτων. Είναι ένα βιβλίο χρήσιμης γνώσης, κοινωφελές θα μπορούσαμε να πούμε. (. . .) Σήμερα, που ο κόσμος όλος βρίσκεται πάλι σε κρίση κι αναταραχή, όπου συστήματα καταρρέουν, ιδεολογίες δοκιμάζονται, αναμορφώνονται, που ένας κόσμος μετέωρος αναζητάει νέα στηρίγματα, που ξεσπούν νέοι πόλεμοι, συμφορές και καταστροφές, που οι μεγάλοι διαιρούν και βασιλεύουν και τα πιο ύπουλα παιχνίδια παίζονται πάνω στους μικρούς, που συνεγείρονται πάλι οι συνειδήσεις κι ο καθένας προσπαθεί να συνεισφέρει το κατά δύναμη για τη σωτηρία του κόσμου, για τον πολιτισμό και την ειρήνη, ο συγγραφέας του βιβλίου αυτού σκέφτηκε να ξεχωρίσει ένα μέρος από τα κατασταλάγματα που αποκόμισε από την πείρα και τη γνώση της ζωής - ιδιαίτερα εκείνα που ανάγονται στη θεατρική τέχνη και τον πολιτισμό - που θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια «συγκομιδή ιδεών αγαθών», δηλ. το περιεχόμενο ενός βιβλίου που η έκδοσή του θα `χε κάθε λόγο να γίνει και θα ήταν απόλυτα δικαιολογημένη. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
