(. . .) Η ενιαία αυτή έκδοση του φωτογραφικού άλμπουμ με το βιβλίο «Στρατόπεδα Γυναικών» αποτελεί ένα πλήρες ιστορικό ντοκουμέντο χωρίς λογοτεχνικές παρεμβάσεις. Συνιστά το ημερολόγιο της σύγχρονης τραγωδίας των πολιτικών εξόριστων γυναικών στην Ελλάδα. Η σύνθεση του φωτογραφικού υλικού με τα κείμενα από τα «θαμμένα τετράδια» προσφέρει μια γενική εικόνα της αλληλεγγύης που είχαμε αναπτύξει μεταξύ μας αναδεικνύοντας στο μέτρο του εφικτού τους τρόπους βασανισμού και βιασμού συνείδησης, όπως και την τακτική αργού θανάτου που μας επέβαλαν. Σ` αυτή τη θηριωδία οι Γυναίκες Πολιτικές Εξόριστες αντιτάξαμε την απασχόληση, αναπτύξαμε τις τέχνες και τα γράμματα, τον πολιτισμό και την άθληση, καταπολεμήσαμε τον αναλφαβητισμό. Ξέραμε γιατί ζούμε και γιατί πεθαίνουμε. Είχαμε ιδανικά.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]