Η χώρα των ακραίων αντιθέσεων. Μια πανσπερμία πληθυσμών, θρησκειών, γλωσσών, όπου συνυπάρχουν αρμονικά το αρχαίο με το σύγχρονο, ο αισθησιασμός με τον ασκητισμό, ο ρεαλισμός με τη φαντασία. Ο νομπελίστας Μεξικανός συγγραφέας Οκτάβιο Πας επισκέφτηκε για πρώτη φορά την Ινδία το 1951 ως μέλος ενός κλιμακίου διπλωματών. Το 1962 ταξίδεψε και πάλι, αυτήν τη φορά ως πρέσβης του Μεξικού, και παρέμεινε εκεί έως το 1968. Η παραμονή του στην Ινδία υπήρξε μια πρόκληση των αισθήσεων και του νου. Διέσχισε τη χώρα απ` άκρη σε άκρη, από τις ερήμους του Ράτζασταν έως τη Βεγγάλη και από την Κέραλα έως την Ορίσα, επισκέφτηκε μνημεία, γνώρισε σημαντικές προσωπικότητες - πολιτικούς, όπως ο Νεχρού και η Ίντιρα Γκάντι, συγγραφείς, όπως ο μυθιστοριογράφος και δημοσιογράφος Ράτζα Ράο, καλλιτέχνες, όπως ο δεξιοτέχνης της τάμπλα Τσατούρ Λαλ -, αλλά και απλούς ανθρώπους, και μαγεύτηκε από την ιστορία και την κουλτούρα της. Το συγκεκριμένο βιβλίο, «παιδί της αγάπης και όχι της γνώσης» σύμφωνα με τον ίδιο, αποτυπώνει στοχασμούς, εντυπώσεις και αντιρρήσεις, φευγαλέες ματιές σ` αυτή την πολυσχιδή πραγματικότητα και στη θερμόαιμη αναρχία της Ινδίας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]