Βρισκόμαστε στο 414 μ.Χ., όταν η κάποτε κραταιά Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία πνέει τα λοίσθια, χωρισμένη σε ανατολικό και δυτικό τμήμα. Οι βαρβαρικές αρχές βρίσκονται προ των πυλών της εκχριστιανισμένης Ρώμης. Ο αυτοκράτορας Ονώριος, ένα ανίκανο ανθρωπάκι, έχει περιοριστεί στη βαλτώδη περιοχή της Ραβένας, περιστοιχισμένος από μια διαφθαρμένη και έκλυτη αυλή. Μέσα σε αυτό το σκηνικό διαδραματίζεται η δίκη μιας ομάδας ειδωλολατρών που κατηγορούνται για μαύρη μαγεία και μαντεία. Θα ήταν μια δίκη ρουτίνας, αν ανάμεσα στους κατηγορούμενους δεν υπήρχε ένας άνθρωπος με όνομα και καταγωγή που προκαλούν πολλά ερωτηματικά. Το όνομά του: Κλαύδιος Κλαυδιανός, γεννημένος στις όχθες του Νείλου. Επάγγελμα: ποιητής στην αυτοκρατορική αυλή. Απέναντί του ο φανατικός, εκχριστιανισμένος έπαρχος Αδριανός, ανώτερος δικαστής της Ρώμης, που εκπροσωπεί τη χριστιανική κυριαρχία. Η διαμάχη των δύο αντρών μοιάζει με σύγκρουση ανάμεσα σε δυο πολιτισμούς: της ειδωλολατρίας και του χριστιανισμού.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]