Σε τι δυστυχισμένη εποχή ζούμε, λέω μέσα μου, καθώς κατεβαίνω κι η πατημασιά μου μένει λίγο ακόμη πάνω στην άμμο, παροδικός μάρτυρας της παρουσίας μου σε τούτα τα μέρη: κανένας δεν φαίνεται να έχει πλέον το κουράγιο να ψάξει πηγές, να μεταδώσει νοήματα. Πόσο πιο τραγική ακόμη για όσους πίστεψαν - έστω για λίγο στη ζωή τους, έστω κι αν απατήθηκαν - πως κάτι είχαν να πουν, κι ένοιωσαν να φλέγονται μέσα τους από την υποχρέωση να μεταδώσουν, αδιαφορώντας για το τίμημα.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
