Εκεί που η Ιβηρική ακουμπά στη Αφρική, στο πιο νοτιοδυτικό άκρο της Μεσογείου, γεννιέται σήμερα ένα νησί, η Άκρα Λεύκα. Κι εκεί, στην πιο όμορφη πόλη του νησιού, θα αποθέσουμε τις αποσκευές μας γυρνώντας λίγο πίσω στο χρόνο στη δεκαετία του `60. Την πόλη την ονομάσαμε Ζόρα. Θα μπορούσαμε όμως να της δώσουμε οποιοδήποτε όνομα. Όπως κι αν την ονομάζαμε, τα γεγονότα δεν θα άλλαζαν. Ίδια ή διαφορετικά, συνταρακτικά ή ασήμαντα, τραγικά ή ευχάριστα, τα γεγονότα θα συνέβαιναν παντού. Εκείνο όμως που μένει είναι το χρώμα που θα πάρει τελικά η πόλη. Κι αυτό εξαρτάται απ` το ρόλο που παίζουν οι άνθρωποι, είτε είναι πρωταγωνιστές είτε κομπάρσοι.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
