Ποιος θ` αρνηθεί ότι ξεχωριστή είναι η αγάπη για το μέρος όπου ζήσαμε παιδιά; Για το σπίτι όπου μεγαλώσαμε; Για την αλάνα της γειτονιάς όπου παίξαμε; Για το σχολείο όπου συλλαβίσαμε τα πρώτα γράμματα; Μπορεί όλα αυτά να μην υπάρχουν πια. Μπορεί οι μονοκατοικίες όπου μέναμε να υπέκυψαν στην... αντιπαροχή. Μπορεί οι αλάνες να φιλοξενούν τώρα πολυκατοικίες. Μπορεί η καλημέρα με τους γείτονες να έγινε «είδος προς εξαφάνιση». Όμως, για πάντα μένουν στη μνήμη μας, έτσι όπως τα ζήσαμε, συνυφασμένα με την αύρα των παιδικών μας χρόνων.
Σ` αυτόν τον τόμο 23 συγγραφείς ρίχνουν πίσω τους μια τρυφερή ματιά στην παλιά τους γειτονιά, η καθεμία με το δικό της τρόπο, με το δικό της αφηγηματικό ύφος.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
