ΜΙΚΡΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ
Εδώ όπου το κορμί μου συναντάει
το σβησμένο όριό του
-χειμώνας πλέον;-
η ωριμότητα πλησιάζει το λοφάκι της πάνω σ` ένα άλογο
από αφρούς ακόρεστους.
Ελάτε.
Εκεί τ` αγόρια,
σαν φτερά και μέλι της θλίψης
Βλέπαμε να γεννιούνται αρώματα απλησίαστα.
Τα προικιά
Η συκιά
Οι ροδιές
ανοιχτές στο μεντεσέ του φθινοπώρου.
Εκεί όπου η δίψα,
τώρα είναι η ήττα.
(Η μητέρα μου κοσμημένη από καθαρή διάψευση,
η πόρτα,
ο ουρανός,
το πηγάδι,
ο αδελφός μου στη μεταδοτική ομορφιά του,
τα δέντρα,
τα χέρια στη φωτιά.)
Όλα εμείναν στον σχεδιασμένο θάνατό τους.
Ονειρεύεται ο αέρας από μέσα
και, στο βάθος,
η σκιά
οροθετεί το ακριβές του αγοριού και της ανάμνησής του.
