Έχω μια προσωπικότητα άρρωστη, μια προσωπικότητα που έχει γρίπη. Όχι ακόμα χειρότερα, έχω καρκίνο της προσωπικότητας: μια μπάλα που έχει εγκατασταθεί μέσα μου και τρέφεται με τα κύτταρά μου από τότε που ήμουν πολύ μικρή. Και, επειδή, δεν την φροντίσαμε εγκαίρως, είμαι κολλημένη μαζί της για πάντα, μέχρι το τέλος των καιρών, μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος. Είμαι στα όρια, έχω πρόβλημα ορίων. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω το εξωτερικό από το εσωτερικό. Φταίει το δέρμα μου που είναι ανάποδο. Φταίνε τα νεύρα μου που είναι τεντωμένα. Όλος ο κόσμος μπορεί να δει μέσα μου, έχω την εντύπωση. Είμαι διαφανής. Άλλωστε είμαι τόσο διαφανής, που πρέπει να φωνάξω για να με δουν. Το Στα όρια είναι ένα μυθιστόρημα που εξερευνά τον κόσμο της παιδικής ηλικίας. Όχι μίας ευλογημένης παιδικής ηλικίας, αλλά αυτής που δημιουργεί τέρατα. Και τα τέρατα της παιδικής ηλικίας δεν μας εγκαταλείπουν ποτέ.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]