Το να προσπερνάς ή να προσπαθείς να αποκρύψεις το εβραϊκό παρελθόν μιας πόλης αποκαλύπτει μια παθογένεια συλλογικής ενοχής και φυλετικής αλαζονείας, που σε ωθούν στο να θέλεις να απαλλαγείς από αυτό. Για μια μακρά περίοδο, τουλάχιστον δυο γενεών, έχουμε ξεχάσει πώς να συνυπάρχουμε με τον Άλλο. Ωστόσο, η συνύπαρξη με το Διαφορετικό επιστρέφει αναγκαία ως πραγματικότητα περισσότερο από ποτέ στο παρελθόν. (. . .) Με κύριο εργαλείο τις μαρτυρίες των επιζώντων, στο βιβλίο αυτό επιχειρείται μια φυσική και ηθική αναπαράσταση των διώξεων σε βάρος των Ελληνοεβραίων κατοίκων της Βέροιας, κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα όχι μόνο το θάνατο εκατοντάδων Εβραίων στα κρεματόρια του Άουσβιτς/Μπιρκενάου αλλά και την οριστική απώλεια της ιδιοσυστασίας της πόλης.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]