Γυναίκες που ψάχνουν τον εαυτό τους, τη δικαίωση, την ολοκλήρωση του «είναι» τους. Γάμος, παιδιά, καριέρα, η απογοήτευση, η γοητεία της αμαρτίας, η αγκαλιά εκείνου που δονεί τον αισθησιασμό τους, που ελευθερώνει την καρδιά τους. Κι ένα παρελθόν γεμάτο απογοητεύσεις που γονατίζουν. Μια ζωή γεμάτη αγώνες, μια ζωή γεμάτη πάλη και ψήγματα ευτυχίας. Κι άνθρωποι που τη χρωμάτισαν, άνθρωποι που τη μάτωσαν, σύζυγοι κι εραστές, σκιές στο χρόνο, σκιές που άφησαν βαθιά αποτυπώματα στην καρδιά τους, που τις έμαθαν όμως να κοιτάζουν κατάματα τον ήλιο... Η Μαριλένα έμαθε από πολύ νωρίς να αφήνει πίσω της τις σκιές που θα μπορούσαν να σκοτεινιάσουν τη λάμψη της ζωής της. Κανένα εμπόδιο δεν τη λύγισε, καμιά αναποδιά δε στάθηκε ικανή να την αναγκάσει να χαμηλώσει το βλέμμα. Συνάντησε τον πόνο στον έρωτα, και την εκμετάλλευση. Όμως εκείνη συνέχισε να προχωρά με το κεφάλι ψηλά και την καρδιά πλημμυρισμένη από ζεστασιά, ανακαλύπτοντας κάθε μέρα κι έναν καινούργιο λόγο για να είναι ευτυχισμένη. Η Αγγελική κάποια στιγμή ακολούθησε λάθος δρόμο κι έχασε από μπροστά της τον ήλιο. Μέσα στα σκοτεινά μονοπάτια της θλίψης, άρχισε να ψάχνε απεγνωσμένα τη ζεστή λάμψη του. Όμως οι λαθεμένες επιλογές, οι φόβοι και οι ανασφάλειες έγιναν σκοτεινές σκιές που της έκρυψαν το φως της ζωής. Μόνο όταν βρήκε το θάρρος να ξανασηκώσει ψηλά το κεφάλι και να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις και τις προκαταλήψεις, είδε τον ήλιο να της κλείνει συνωμοτικά το μάτι μέσα σε ένα ξάστερο ουρανό...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]