Στην παρούσα έκδοση εξετάζονται πτυχές του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου τόσο στη δραματική του μορφή όσο και στην παραστασιακή του έκφραση. Ακόμα και όταν επιχειρείται μια δραματουργική προσέγγιση λαμβάνεται πάντα υπόψη η παραστασιακή δυναμική του έργου, είτε αφορά στη διάρθρωση του σκηνικού χώρου και τα σκηνικά αντικείμενα, είτε στα ηχητικά σημεία, είτε στην ανάλυση του λόγου του δραματικού προσώπου, είτε, τέλος, στα σημεία της κινησιακής επιτέλεσης του ρόλου. Με βάση τη θεωρία της σημειωτικής, στο βαθμό που η έλλογη χρήση της και οι νέες κατακτήσεις της εξακολουθούν να προσφέρουν έγκυρα κλειδιά ανάγνωσης και, ως προεκτάσεις, κυρίως, τα κοινωνιολογικά κείμενα και παραστάσεις με στόχο την καλύτερη κατανόηση ακόμη και των πλέον προοδευτικών μορφών της θεατρικής έκφρασης. Πολύτιμη συμβολή στην ιστορική και κοινωνιολογική μελέτη των σύγχρονων ελληνικών θεατρικών τάσεων, η προσέγγιση του Δημήτρη Τσατσούλη αναδεικνύει παράλληλα τον διάλογο της ελληνικής σκηνής με τα τεκταινόμενα διεθνώς.
