Η ζωή μοιάζει με μια παρτίδα σκάκι, μόνο που νικάει πάντα ο αντίπαλος. Όπως στο σκάκι το πιο δύσκολο μέρος του παιχνιδιού είναι το τρίτο, το φινάλε, και εκεί, δυσκολεύουν οι κινήσεις, χάνεσαι σε λαβυρίνθους. Είναι σαν να παίζεις πλέον σε ξένο γήπεδο.
Κι ενώ οι ψυχές μας κάθονται -κωμικοτραγικές- μες στα παλιά των τα πετσιά τ` αφανισμένα, ακούγονται, καμιά φορά, φωνές αγαπημένες - σαν μουσική, τη νύχτα, μακρινή, που σβήνει.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
