Μήπως η μνήμη έχει να κάνει με τη γλώσσα και τη σκέψη και όχι με την πραγματικότητα και τη λογική; Μήπως το σώμα γίνεται το όριο ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία; Μήπως κανένα σώμα δεν υπάρχει από μόνο του, αλλά σε σχέση με άλλα; Μήπως επιδιώκουμε την ενορατική συντροφιά φωνών που ακούμε για να μας λένε τις αλήθειες που παραποιούμε; Στο Κοφτερό μαχαίρι η ηρωίδα εγγράφει αρθρωμένα και κρυφά πρόσωπα, που παραφυλάνε στην άκρη του νοήματος, σε μια διαδρομή ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν. Η Αθηνά Μασούλα με τολμηρή και σκληρή γραφή αφηγείται τις εσωτερικές συγκρούσεις μιας σύγχρονης γυναίκας, που μπορεί να είναι ο καθένας.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
