Ο νεαρός Μπάγιαρντ Σαρτόρις μόνον επιφανειακά αποτελεί το θέμα του μυθιστορήματος. Το πραγματικό θέμα είναι ο συσχετισμός αυτού του ήρωα με τις 4 προηγούμενες απ` αυτόν γενιές των Σαρτόρις, που περνούν μέσα απ` τον Εμφύλιο και τον Α` Παγκόσμιο Πόλεμο. Κι ενώ η βία του Παγκόσμιου Πολέμου είναι άμεση, ωμή, κυνική και δεν καταπραΰνεται με εύκολες συνταγές και τρόπους συμπεριφοράς, η βία του Εμφυλίου επαναπροσδιορίζεται κάτω από πολλά και διαφορετικά πρίσματα, απαλύνεται και κάποιες φορές περιβάλλεται από αίγλη και δόξα. Μ` αυτό το μυθιστόρημα ο συγγραφέας αρχίζει να αναλύει τη σημασία του μύθου στη ζωή και την κοινωνία του αμερικανικού Νότου. Ο νεαρός Μπάγιαρντ έχει απογοητευτεί από το μύθο, παρόλο που και η βιαιότητα της πραγματικότητας τον πληγώνει και τον απογοητεύει. Δεν μπορεί ν` αντέξει την προσγείωσή του σ` αυτήν, κι από κει προέρχεται εν πολλοίς και η τρελή κούρσα του προς την εξολόθρευση και τον αφανισμό του. Και ο μύθος όμως είναι παραπλανητικός γι` αυτόν και τον καταπιέζει μέσα απ` τις 4 γενιές των προγόνων του, που όλες συγκλίνουν στη μοναξιά του, τη δυστυχία και την απόγνωσή του. Η ίδια του η ύπαρξη, ο χαρακτήρας και η ζωή του συνιστούν μαρτυρία της κατάρρευσης των μύθων.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]