Το μυθιστόρημα αυτό είναι γραμμένο από έναν αιγυπτιολόγο, ο οποίος τιμά τη μνήμη του πρώτου και πλέον ιδιοφυούς από τους αιγυπτιολόγους: του Ζαν-Φρανσουά Σαμπολιόν, που γεννήθηκε στο Φιζάκ, το 1790, και πέθανε στο Παρίσι, το 1832. Αν και ο Σαμπολιόν έγινε ευρύτερα γνωστός ως ο πρώτος άνθρωπος που κατάφερε να διαβάσει τα ιερογλυφικά, είχε εντούτοις στο ενεργητικό του ένα σημαντικότατο επιστημονικό και φιλολογικό έργο, που περιλαμβάνει γραμματική, λεξικό, ιστορικά δοκίμια, περιγραφικά χωρία, επιστολές. Από τον Ιούλιο του 1828 μέχρι το Δεκέμβριο του 1829, έζησε τις λαμπρότερες στιγμές της σύντομης ζωής του: αυτός, που τον αποκάλεσαν «Ο Αιγύπτιος», κατορθώνει επιτέλους να βρεθεί στην Αίγυπτο των ονείρων του. Αυτό ακριβώς το ταξίδι, ταξίδι εξαιρετικό χάρη στην ένταση, τα δράματα και τις ανακαλύψεις του, εξιστορείται σ’ αυτό το μυθιστόρημα του Κριστιάν Ζακ. Ο συγγραφέας δίνει το λόγο στον ίδιο τον Σαμπολιόν, ενσωματώνοντας τις φράσεις που αυτός είπε ή έγραψε. Τα περισσότερα από τα γεγονότα που αναφέρονται, ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Ο ρόλος του μυθιστοριογράφου περιορίστηκε στο να αναβιώσει ένα προσκύνημα στα νάματα του Πνεύματος, να ζωντανέψει το μύθο και να συμπληρώσει τα «κενά» που άφησε ο επιστήμονας στα γραπτά του.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]