Η Ρωμαϊκή Ελεγειακή ποίηση είναι φαινομενικά αντιπολεμική, αντιπολιτική αντίδραση στη δραστήρια ζωή (στο negotium). Θεμελιωτής της Ρωμαϊκής ερωτικής ελεγείας θεωρείται ο Κορνήλιος Γάλλος (Cornellius Gallus). Αυτός επινοεί το θέμα της puellae (κοπέλας). Ταυτίζει την ποίηση με τη ζωή. Δίνει πνοή στο ερωτικό επίγραμμα. Συγχωνεύει τη λόγια μυθολογία με την προσωπική εμπειρία. Περιέχει αυτοβιογραφικά στοιχεία μέσα στην ερωτική του ελεγεία. Αν και ο Κάτουλλος (Catullus) προηγείται στην ερωτική ελεγεία, ο Γάλλος είναι `ευρετής` της. Οι Ρωμαίοι ελεγειακοί ποιητές τιτλοφορούν την ποιητική συλλογή τους με το όνομα της puellae. Στις ελεγείες του Κάτουλλου η puellae (κοπέλα) είναι η Λεσβία, στις ελεγείες του Προπέρτιου είναι η Κυνθία, στις ελεγείες του Τίβουλλου είναι η Δηλία και η Νέμεση και στις ελεγείες του Οβιδίου είναι η Κόριννα. Τα ελεγειακά αυτά ψευδώνυμα παραπέμπουν στην ποίηση και κρύβουν την ιστορία της ποίησης. (...) Ο Κάτουλλος στα 116 ποιήματα (carmina) του εκφράζει το πάθος της αγάπης. Τονίζει ότι απεχθάνεται το otium (την τεμπελιά, τη σχόλη) και αντίθετα επιδιώκει το negotium (την απασχόληση, το έργο). Θεωρείται ο πρόδρομος της υποκειμενικής ρωμαϊκής ελεγείας. Ο Προπέρτιος στα τέσσερα βιβλία των ελεγειών του δεν ασχολείται μόνο με τον έρωτα, αλλά και με τα εθνικά θέματα. Εξυμνεί τον έρωτα, τα ήθη της Ρώμης και την εξωτερική πολιτική του Αυγούστου. Ο Οβίδιος στις ερωτικές του ελεγείες και στις Μεταμορφώσεις του φανερώνει την αγάπη στη γυναίκα και στη φύση, την ανθρωπιά του, τους θρήνους του για τη μακρόχρονη εξορία του. Ο Τίβουλλος στα τρία βιβλία των ερωτικών του ελεγειών συνδέει στενά τη ζωή του ανθρώπου με τον έρωτα. Όλοι οι Ρωμαίοι ελεγειακοί ποιητές παίρνουν πολλά θέματα απ` τους Έλληνες ελεγειακούς ποιητές.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]