Βλέπουμε τον τελευταίο καιρό μια ποσοτική –και ποιοτική– άνθιση της κυπριακής πεζογραφίας, με ονόματα που περνάνε τα σύνορα και γίνονται αποδεκτά και στον ελλαδικό χώρο. Πέρα από τα Βραβεία Λογοτεχνίας Κύπρου, στα οποία εύλογα αναδεικνύονται, τα βιβλία κυπρίων συγγραφέων εντάσσονται στις μικρές λίστες και των ελλαδικών βραβείων (λ.χ. του Αναγνώστη και των Κρατικών), κρίνονται θετικά από τους ημεδαπούς κριτικούς, δεξιώνονται ως κομμάτι της ευρύτερης ελληνικής (βλ. >>>
Η κυπριακή τραγωδία, με αποκορύφωμα την εισβολή των Τούρκων στις 20 Ιουλίου, είναι βασικό θέμα στα βιβλία πολλών Ελλήνων συγγραφέων (π.χ. του Βασίλη Γκουρογιάννη στο Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή, Μεταίχμιο, 2009), αλλά –όπως είναι φυσικό– και πολλών Κύπριων λογοτεχνών: Κυριάκος Μαργαρίτης Ρέκβιεμ για τους απόντες (Ψυχογιός, 2009), Αγγελική Σμυρλή Η διάψευση (Κέδρος, 2011), Κωνσταντία Σωτηρίου με τρία έργα, όπως Η Αϊσέ πάει διακοπές (Πατάκης, 2015), Φωνές από χώμα (Πατάκης, 2017) και Πικρία χώρα (Πατάκης, 2019), για να αναφερθώ μόνο στα έργα των τελευταίων χρόνων. >>>
Το ανώφελο πρόσωπο του θανάτου Manuel Vazquez Montalban ΜΤΦΡ. ΒΑΣΩ ΣΥΝΟΔΙΝΟΥ ΠΑΠΥΡΟΣ 2009 ΣΕΛ. 552, ΤΙΜΗ €21,00 Ν. Υόρκη 1956. Ο Χεσούς ντε Γκαλίντεθ, συγγραφέας, νομικός, εξόριστος εκπρόσωπος του Βασκικού Εθνικιστικού Κόμματος στη Ν. Υόρκη και συνεργάτης του FBI και της CIA, ετοιμάζει διατριβή με θέμα τις δικτατορίες της Λατινικής Αμερικής. Η εργασία του εστιάζει στη μορφή του Ραφαέλ Λεόνιδας Τρουχίγιο, τυράννου του Άγιου Δομίνικου. >>>
