Ζούμε σε μια ιστορική περίοδο που αποτελεί ριζικά νέα πρόκληση για το ανθρώπινο είδος. Για πρώτη φορά βρίσκεται αντιμέτωπο με τα όρια της βιόσφαιρας και βάζει σε κίνδυνο το μέλλον του. Πρέπει, λοιπόν, να βρούμε όλοι μαζί τα μέσα ώστε να προσανατολίσουμε στη σωστή πορεία τον τεράστιο δυναμισμό και την επιθυμία για πρόοδο της ανθρωπότητας. Πρόκειται για σπουδαία αλλά και επικίνδυνη πρόκληση. Ωστόσο μια ηγέτιδα τάξη αρπακτική και άπληστη, η οποία υπερκαταναλώνει και κάνει κατάχρηση εξουσίας, εμποδίζει την αλλαγή πορείας, αν και επείγει. Δεν διαθέτει σχέδιο, δεν διαπνέεται από ιδανικά, δεν προωθεί κάποιον στόχο που να μπορεί να συσπειρώσει. (. . .) Παραγνωρίζει τις εκρηκτικές συνέπειες της αδικίας, υποτιμά τη σοβαρότητα της μόλυνσης της βιόσφαιρας, προωθεί τον περιορισμό των δημόσιων ελευθεριών. Αδιαφορεί για την υποβάθμιση των συνθηκών της ανθρώπινης ζωής και αποδέχεται την κατασπατάληση των ευκαιριών επιβίωσης των μελλοντικών γενεών. Ο συγγραφέας αυτών των αιχμηρών και τεκμηριωμένων σελίδων θεωρεί ότι η οικολογική κρίση δεν θα επιλυθεί δίχως την ταυτόχρονη επίλυση της κοινωνικής κρίσης. Οι δυο τους είναι άρρηκτα συνδεδεμένες. Σήμερα οι πλούσιοι απειλούν τον πλανήτη.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]