«Αν και είμαι ανήμπορος να αποκτήσω κάτι για μένα ή να διασωθώ στο ελάχιστο από τις συμφορές, είμαι προικισμένος (και οπωσδήποτε πρόκειται για το μοναδικό μου χάρισμα) με τη δύναμη να διασφαλίζω, πολύ συχνά, την ευτυχία των άλλων, να τους ανακουφίζω από τον πόνο. Έχω συμφιλιώσει όχι μόνο εχθρούς μα και εραστές, έχω θεραπεύσει ανάπηρους, αν και δεν είμαι ικανός παρά μόνο να χειροτερεύω τη δική μου ασθένεια, έχω κάνει τους αργόσχολους να εργαστούν, μολονότι εγώ ο ίδιος παραμένω οκνηρός...». Μαρσέλ Προυστ.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
