Πλούσιος σε χρόνο δεν είναι ο αργόσχολος. Δεν είναι ο αραχτός, ο θαμώνας της καφετέριας, αυτός που ανακατεύει το φρέντο με το καλαμάκι αργά και νωχελικά χαζεύοντας τους περαστικούς. Δεν είναι ο πιτσιρικάς που όλη μέρα στέλνει και διαβάζει ανορθόγραφα SMS. Δεν είναι ο παθητικός τηλεθεατής που κάνει ζάπινγκ προσπαθώντας να καταλάβει αν αυτό που βλέπει είναι σκηνές απ` τη ζωή, από τηλεπαιχνίδι, από ριάλιτι ή απλώς μια κακόγουστη φάρσα. Δεν είναι ο μποτιλιαρισμένος οδηγός που αγόρασε το αυτοκίνητό του με δόσεις για να πηγαίνει στη δουλειά του με στάσεις, με ιώβεια υπομονή και μέση ωριαία ταχύτητα μικρότερη απ` αυτήν του ποδηλάτου. Μα αλλάζουν όλα αυτά στην Ελλάδα; Ναι, αλλάζουν, αλλά όχι αβρόχοις πόσι. Αλλαγή νοοτροπίας χρειάζεται. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
