Στο παρόν βιβλίο διενεργείται η κριτική εξέταση θεωρητικών αντιλήψεων για την ιστορία και το έργο των ιστορικών. Ο έλεγχος αυτός αφορά τον τρόπο ανάπτυξης των οικείων επιχειρημάτων ως προς το είδος και κυρίως ως προς το βαθμό οικείωσης της ιστορικής πραγματικότητας. Για την τιτλοφόρηση αυτού του εγχειρήματος συνεχίζεται μια πρακτική «αντιστροφής» γνώριμη και στον Marx που αντιπαρατίθεται στον Proudhon. Έτσι, τώρα από το «Πώς το παρελθόν γίνεται Ιστορία» οδεύουμε προς το «Πώς η Ιστορία γίνεται παρελθόν». Ως προς τη μορφή του κειμένου, αυτή είναι πολυειδής, δηλαδή καταβάλλεται προσπάθεια να συνυπάρξουν οι κυριότερες εκδοχές του γραπτού λόγου, με δεσπόζουσα όμως και ενοποιό την αποδεικτική λειτουργία της θεωρητικής σκέψης. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]