Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ περίοδος 1823 - 1824, πού καλύπτεται από αυτό τον τόμο, δεν ξεχωρίζει για τα σπουδαία πολεμικά συμβάντα. Έχει όμως δραματική πυκνότητα σε πολυσήμαντα πολιτικά γεγονότα. Αυτά τα γεγονότα - ή εσωτερική κρίση καί οι εξωτερικές σχέσεις- θα κρίνουν το μέλλον του Αγώνα καί τη μοίρα του Ελληνισμού. Είναι ή περίοδος πού εγκαινιάζονται οι ξένες επεμβάσεις. Εχθρικές απέναντι στην Ελληνική Επανάσταση οι ευρωπαϊκές Δυνάμεις. Όλες, ωστόσο, επιδιώκουν προσβάσεις στην Ελλάδα με παρασκηνιακές επαφές καί μυστικές διαπραγματεύσεις. Ακόμα καί ό εγκέφαλός του ευρωπαϊκού δεσποτισμού, ό ελληνομάχος καί ελληνοκτόνος Μέττερνιχ, στέλνει κρυφόν αντιπρόσωπό του στην Ελλάδα. Πρόλαβαν, όμως, οι Άγγλοι. Υπερφαλαγγίζοντας όλους τους ανταγωνιστές δημιουργούν στην Ελλάδα ισχυρά προγεφυρώματα καί εστίες πολιτικής επιρροής. Πού οφείλεται αυτή ή επιτυχία; Η βρεταννική `ανατολική πολιτική`, θεμελιωμένη στό δόγμα της ακεραιότητας της οθωμανικής αυτοκρατορίας καί γι` αυτό απερίφραστα ανθελληνική στα πρώτα χρόνια του Αγώνα - `δεν θα εμπλακούμε σε πολέμους για το χατήρι του Επαμεινώνδα καί του Αποστόλου Παύλου`, θα γράψει ό υπουργός Εξωτερικών Canning, πού κοντά στα άλλα θα χαρακτηρίσει τους Έλληνες `σπείρα αχρείων` - αναπροσαρμόζεται δειλά το 1823 με την αναγνώριση στους Έλληνες του δικαιώματος ναυτικού αποκλεισμού. Ένα χρόνο αργότερα επεκτείνεται καί στην Ελλάδα ή αγγλική πολιτική απέναντι στα απελευθερωτικά κινήματα της εποχής. Όχι πια τυφλή καταπολέμησή τους. Άλωση από μέσα. Οι ανεξάρτητες χώρες πού ξεφύτρωναν κάθε τόσο - κυρίως στην αμερικανική ήπειρο - άνοιγαν μεγάλες προοπτικές για οικονομικές διεισδύσεις καί πολιτικές παρεμβάσεις. Τα συσσωρευμένα κεφάλαια ξεχείλιζαν στην Αγγλία, ή βιομηχανία καί το εμπόριο αναζητούσαν ζωτικούς χώρους, νέες καί κυρίως αποκλειστικές αγορές. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]