Ζούσε, τον 18ο αιώνα, ένας ηγεμόνας που αγαπούσε τις επιστήμες και την τελειότητα. Κι αυτή την τελειότητα την αναζητούσε στο σχεδιασμό φανταστικών πόλεων, χωρίς ποτέ να μένει ευχαριστημένος.
Κάποτε, λοιπόν, αποφάσισε να σχεδιάσει την πιο τέλεια από τις φανταστικές του πόλεις. Κάλεσε κοντά του τους καλύτερους χαρτογράφους και τους πιο επινοητικούς βιογράφους, και τους έδωσε την εντολή να δημιουργήσουν με κάθε λεπτομέρεια όχι μόνο τα κτίρια και τους δρόμους της φανταστικής του πόλης, αλλά και τις ζωές και τις τύχες των κατοίκων της.
Μόνο που, σ` αυτή την καφκική ατμόσφαιρα, ένας δειλός χαρτογράφος, που συχνά κοκκινίζει, ερωτεύεται μια κοκκινομάλλα βιογράφο. Και τότε, όλα ανατρέπονται. Ακόμα και στην εικονική πραγματικότητα καραδοκεί ο κίνδυνος, ο θάνατος βγαίνει παγανιά, και κάποιοι θα πεθάνουν -και όχι μόνο στο χαρτί. Πραγματικότητα και μυθοπλασία αναμειγνύονται, οι βιογράφοι συναντούν τους ήρωες που οι ίδιοι δημιούργησαν, και τα όρια των δύο κόσμων μπερδεύονται σ` ένα θαυμαστό παιχνίδι πολλαπλών κατόπτρων.
Γοητευτικό δείγμα του μεταμοντέρνου μυθιστορήματος, απότιση φόρου τιμής στον Μπόρχες, στον Ίταλο Καλβίνο και στον Ντιντερό, το Πφιτς ανακηρύχθηκε καλύτερο βιβλίο της χρονιάς 1995 από τον Observer και τους New York Times.