Τη δεκαετία του 320, όταν το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, της Βορείου Αφρικής και της Εγγύς Ανατολής αποτελούσαν επαρχίες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος μετακίνησε την πρωτεύουσα του απ` τη Ρώμη στο Βυζάντιο, το οποίο μετονόμασε σε Κωνσταντίνου Πόλη. Στον θρόνο της Κωνσταντινούπολης αυτοκράτορες και αυτοκράτειρες κυβέρνησαν το Βυζάντιο επί χίλια και παραπάνω χρόνια. Υπό την ηγεμονία τους, καλλιτέχνες, αρχιτέκτονες και χειροτέχνες δημιουργούσαν αριστουργήματα κάθε είδους, από τα πλέον μεγαλειώδη δημόσια κτήρια ώς τα πιο μικρά και προσωπικά αντικείμενα. Η σύγχρονη τεχνοκριτική ονομάζει την τέχνη εκείνη Πρώιμη χριστιανική και βυζαντινή τέχνη. Είναι μια τέχνη που προσπαθεί να δώσει σάρκα και οστά στον Αόρατο, να κάνει χειροπιαστό το Αιώνιο,. Ήταν (και είναι ακόμη) μια τέχνη εκπληκτικής αμεσότητας, αλλά και μυστηρίου και υπερβατικότητας. Επεξεργαζόμενος το σωζόμενο υλικό, που παρουσιάζεται εδώ με τη βοήθεια έξοχων φωτογραφιών (πολλές από τις οποίες πάρθηκαν ειδικά για το βιβλίο αυτό), ο Τζων Λόουντεν εξηγεί πώς και γιατί η πρώιμη χριστιανική και βυζαντινή τέχνη διαμορφώθηκε όπως διαμορφώθηκε και ακολούθησε την πορεία που ακολούθησε. Είναι ένα βιβλίο προσιτό, ευκολοδιάβαστο και έγκυρο, που θα κατατοπίσει όλους όσοι ενδιαφέρονται για τις απαρχές της χριστιανικής τέχνης. Ο Τζων Λόουντεν διδάσκει στο Ινστιτούτο Τέχνης Courtauld, στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Θεωρείται διεθνώς αυθεντία στα θέματα μελέτης μεσαιωνικών και βυζαντινών χειρογράφων.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]