Τον Ιανουάριο του 2005 είχα την τύχη να γνωρίσω από κοντά τον συγγραφέα Μήτσο Κασόλα, με την ευκαιρία μιας παρουσίασης του έργου του από την Ένωση Αιτωλοακαρνάνων Λογοτεχνών, ο οποίος με παρότρυνε να εκδώσω ό,τι σχετικό με δοκίμιο είχα γράψει κατά καιρούς. Μάλιστα, παραλλάσσοντας τον τίτλο του δοκιμίου για τον ποιητή Κώστα Χατζόπουλο, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό `Το Δέντρο`, μου έδωσε και τον τίτλο αυτού του βιβλίου `Πρόσωπα στην ομίχλη`. Έτσι λοιπόν, ο τόμος αυτός αφιερώνεται στον φίλο, συμπαραστάτη, ποιητή και πεζογράφο, Μήτσο Κασόλα. Η παρότρυνση του Μήτσου Κασόλα ενισχύθηκε και από τη διαπίστωση της έκπτωσης του Λόγου στις μέρες μας, που έγινε πλέον `κενο-λογία`, κατά μια έκφραση του δοκιμιογράφου Κώστα Τριανταφυλλίδη (`Ταμείον`, έκδοση του περιοδικού `Ευθύνη`, 2004) και επειδή ακόμη, αισθάνομαι μια πνευματική οφειλή στη μνήμη των αγαπημένων και χαμένων πρόωρα ποιητών Θωμά Γκόρπα, Δημήτρη Ποταμίτη, Στέφανου Μπεκατώρου και Βασίλη Στεριάδη, αλλά και του Αγρινιώτη ποιητή Πέτρου Δήμα (1917-2005).
Σ` αυτήν τη συλλογή δοκιμίων περιλαμβάνονται κείμενα που κατά καιρούς δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά ή άλλα έντυπα ή γράφτηκαν για διάφορα πρόσωπα των γραμμάτων και έπειτα από διάφορα ερεθίσματα ή επ` ευκαιρία κριτικής που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό (δε)κατα ή κάποιας δημόσιας παρουσίασης του έργου τους, όπως τα δοκίμια για τον Κ.Π. Καβάφη, Τηλέμαχο Χυτήρη και Γιάννη Κακουλίδη.
Ιδιαίτερα αναφέρομαι στο συγγραφικό, αλλά και το ταυτόσημο καθολικό, έργο του γλύπτη Θόδωρου, αναδιφώντας μια άλλη του πλευρά, εκείνη του στοχαστή και συγγραφέα, και του αφιερώνω μερικές σκέψεις και κείμενα.
Μια άλλη κύρια κατηγορία των δοκιμίων αυτών αφορά ποιητές, όπως ο Αγρινιώτης ποιητής Κώστας Χατζόπουλος, ο Μήτσος Κασόλας, ο Τηλέμαχος Χυτήρης, ο Αλέκος Φλωράκης και ο Γιάννης Κακουλίδης. Επίσης, ένα δοκίμιο για τη `Θεογονία` του Ησίοδου, σημειώσεις για τα πρώτα χρόνια των ποιητών της δεκαετίας του `70, δοκίμιο για την επίδραση του οίνου στην ποιητική δημιουργία από την αρχαιότητα ως σήμερα, καθώς και για δύο ποιήτριες λιγότερο γνωστές, που για διάφορους λόγους (προσωπικούς ή αντικειμενικούς) το έργο τους δεν έτυχε δημοσιότητας ή είδε μια περιορισμένη δημοσιότητα, και τις οποίες θα μπορούσε να ονομάσει κάποιος `αφανείς ποιήτριες`. Τέτοιες ποιήτριες είναι η Έλενα Στριγγάρη και η Έλλη Γιαννόπουλου. Ακόμη, και ένα κείμενο για τον δοκιμιογράφο Κώστα Τριανταφυλλίδη, από τους πρώτους δασκάλους μου στη λογοτεχνία.
Στο βιβλίο αυτό τα δοκίμια δημοσιεύονται κατά τη σειρά της συγγραφής ή της επανεγγραφής τους.
Τελειώνοντας το προλογικό αυτό σημείωμα, ας μου συγχωρέσει ο αναγνώστης την όποια συναισθηματική φόρτιση διακρίνει σε κάποια από τα κείμενα αυτού του βιβλίου.
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
