Ένα βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα των «υπερ-οργανωμένων» κοινωνιών της εποχής μας είναι ότι σε όλους σχεδόν τους τομείς της κοινωνικής δράσης και της συμπεριφοράς, από την πολιτική και τη δημόσια διοίκηση ως τις επιχειρήσεις, τις υπηρεσίες και τη βιομηχανία, και από τις εθελοντικές οργανώσεις ως τους μηχανισμούς ασφάλειας και τα συστήματα καταστολής του κράτους, σημειώνεται μια εντεινόμενη «γραφειοκρατικοποίηση» του οργανωτικού και του διοικητικού πεδίου. [. . .] Σε αντίστοιχα κεφάλαια του βιβλίου εξετάζονται διεξοδικά ορισμένες από τις πιο κρίσιμες όψεις και διαστάσεις της οργανωμένης συμπεριφοράς, όπως η άσκηση της εξουσίας και η νομιμοποίησή της, οι διαδικασίες της γραφειοκρατικοποίησης των οργανώσεων, η γενικότητα και η αμφισβήτηση της ιεραρχίας στη συγκρότηση του.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
