Στην "Αιώνια ειρήνη" συναντώνται με αριστοτεχνικό τρόπο η ηθική φιλοσοφία, η φιλοσοφία της ιστορίας και της θρησκείας και η πολιτική φιλοσοφία του Καντ. Η αιώνια ειρήνη δεν είναι χιμαιρικός σκοπός ή κενή ιδέα, αλλά καθήκον που απορρέει από την ίδια τη φύση του Λόγου.
Το ιδεώδες της αιώνιας ειρήνης δεν συμπίπτει με την ιδέα μιας παγκόσμιας κυβέρνησης αλλά εκφράζει την ανάγκη να καταλήξουν τα κράτη σε μια συμφωνία για τους νόμους που θα διευκολύνουν την ειρηνική διευθέτηση των διαφορών τους χωρίς παράλληλα να υποσκάπτουν τα κυριαρχικά τους δικαιώματα. Εξ αυτού του λόγου ο Καντ τοποθετείται υπέρ ενός ομοσπονδιακού συστήματος ελευθέρων κρατών.
Στο κείμενο του "Η ιδέα του Καντ περί της αιώνιας ειρήνης" ο Χάμπερμας θέτει το ερώτημα για το πώς παρουσιάζεται η καντιανή ιδέα υπό το φως της ιστορίας των τελευταίων 200 ετών και για το πώς η συγκεκριμένη ιδέα θα πρέπει να αναδιατυπωθεί εν αναφορά προς την σημερινή παγκόσμια κατάσταση. Παράλληλα συζητά διεξοδικά τις ενστάσεις κατά του οικουμενισμού του κοσμοπολιτικού δικαίου και της πολιτικής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δείχνει ότι μπορούν να αποκρουστούν με την προσήκουσα διαφοροποίηση μεταξύ δικαίου και ηθικής στο πλαίσιο της έννοιας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.