I.
Τίποτε δεν αλλάζει τον λόγο πού ειπώθηκε,
τον λόγο πού είναι εξίσου παρών στην εξιστόρηση και στην προφητεία,
στη γραφή πού υποτίτλισε την ακίνητη εικόνα του χρόνου.
Τίποτε δεν ορίζει το σχήμα πού δεν ορίστηκε,
το μάτι πού εκθέτει την αρχή του στο φως,
τη μάταιη ορμή του μυαλού προς το αβλάστητο ύψος
το ύψος πού εκ του ύψους μόνο περιβάλλεται,
αφήνοντας δίχως σύνορα τις διαστάσεις,
τα σημεία οπού τέμνεται το εφικτό με το ανέφικτο·
τα σημεία εντός του γινόμενου και τα σημεία έξω άπ` αυτό.
Μεταξύ των σημείων ο ασυμπλήρωτος κύκλος σας,
τα διανύσματα πού δεν θα προστεθούν,
η απόσταση ανάμεσα στο συμβάν και στη μνήμη.
