Σήμερα ο κόσμος μας βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή. Η πρόσφατη χρηματοπιστωτική κρίση, που ξέσπασε τον Αύγουστο του 2008 στις ΗΠΑ και προκάλεσε γενικευμένη παγκόσμια οικονομική κρίση, είναι μία μόνο διάσταση της κρίσης που πλήττει τον κόσμο μας. Η κρίση δεν έχει μόνο οικονομικό χαρακτήρα. Η κρίση είναι συστημική, δηλαδή έχει σχέση με το σύστημα βάσει του οποίου λειτουργεί η παγκοσμιοποίηση, τόσο από ιδεολογικοπολιτική όσο και από οικονομική, κοινωνική, περιβαλλοντική και ενεργειακή άποψη. Για να αποφευχθούν η πόλωση και η μεγαλύτερη ανασφάλεια στον κόσμο απαιτείται η αναζήτηση μιας νέας διακυβέρνησης της παγκοσμιοποίησης. Η ενίσχυση του πολυμερούς ρόλου των διεθνών οργανισμών και ο αναπροσανατολισμός των πολιτικών τους ώστε να καταστούν πραγματικοί και αποτελεσματικοί φορείς καταπολέμησης των επιζήμιων δραστηριοτήτων από την ανεξέλεγκτη παγκοσμιοποίηση (π.χ., κερδοσκοπία, ξέπλυμα χρήματος, εγκληματικότητα), φορείς προώθησης της αναπτυξιακής διαδικασίας στις φτωχές χώρες, προστασίας του παγκόσμιου περιβάλλοντος και ελέγχου της πληθυσμιακής έκρηξης, αποτελούν προϋποθέσεις για την ομαλή λειτουργία του παγκοσμιοποιημένου συστήματος. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]