Ο Βίκτωρ, από τους ηττημένους του τέλους του αιώνα, διανοούμενος και -παρά τα σαράντα χρόνια του- επίδοξος ακόμη σκηνοθέτης του θεάτρου, παλεύει, χωμένος σε κάποια γωνιά της ελληνικής επαρχίας και απομονωμένος συναισθηματικά, να δώσει την ύστατη, μεγαλειώδη και συνάμα γελοία μάχη: Στο θεατράκι μιας επαρχιακής πόλης θέλει να αναπαραστήσει τις τελευταίες στιγμές του μεγάλου Γερμανοεβραίου στοχαστή Walter Benjamin· ο Benjamin αυτοκτόνησε στο ισπανικό χωριό Port Bou, στα γαλλοισπανικά σύνορα, όταν -προσπαθώντας να ξεφύγει από τους Ναζί το 1940 για να μεταβεί στις Ηνωμένες Πολιτείες- δεν μπόρεσε να πάρει άδεια διέλευσης από τις ισπανικές αρχές.
Αποκομμένος από την τρέχουσα πραγματικότητα, σαν ξένος στον ίδιο του τον τόπο, άδολος αλλά και άτολμος να διεκδικήσει τα όρια του προσωπικού του χώρου, ο Βίκτωρ ταυτίζεται με τον παγιδευμένο στα σύνορα ήρωά του -που δεν μπορεί να κάνει ούτε μπρος ούτε πίσω- για να βιώσει και την αποτυχία (ως και το θάνατο) σαν αναπαράσταση. Ή, μήπως, για να αναδυθεί αποδεσμευμένος στον πραγματικό τόπο και χρόνο;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]