Ο αφηγητής του βιβλίου, Πορπορίνο, μαθητής της σχολής των Ναπολιτάνων ευνούχων τραγουδιστών επί βασιλείας Φερδινάνδου, στα χρόνια του 1770, είναι πρόσωπο φανταστικό, σε αντίθεση με τους περισσότερους άλλους ήρωες που περνούν από τις σελίδες αυτού του μυθιστορήματος: ο πρίγκιπας του Σανσέβερο, πνεύμα καθολικό στο μεταίχμιο της μεγαλοφυΐας και της τρέλας, ο Αντόνιο Περοκάντι, ορθολογιστής ελευθεροτέκτονας, η ωραία Σάρα Γκουντάρ και η λαίδη Χάμιλτον, ο νεαρός Μότσαρτ, ο γερο-Καζανόβας και ο περίφημος Φαρινέλι, πιο διάσημος στην εποχή του απ` όσο η Κάλλας στη δική μας. Ο αναγνώστης, παράλληλα με την ατομική ιστορία του Πορπορίνο, ανακαλύπτει -θαυμαστά αναστημένη από τη λήθη- αυτό που υπήρξε η Νάπολη την εποχή εκείνη: μια μεγάλη πόλη με μεγαλόπρεπα κτίρια, πρωτεύουσα της αρχιτεκτονικής και των τεχνών, τόπος συνάντησης της φωτισμένης Ευρώπης όπως το Παρίσι, μητρόπολη της όπερας και μοναδική «Καστράπολη» του κόσμου. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]