Ο λαϊκός πολιτισμός, του οποίου την παρουσία βιώνουμε - μολονότι όχι τόσο συνειδητά - σε ήθη και έθιμα, σε εκφράσεις του καθημερινού λόγου, σε δοξασίες, σε παραδόσεις και θρύλους, σε παραμύθια και παροιμίες, στη γαστρονομία και σε απλά τελετουργικά της καθημερινής μας ζωής, είναι μια πλούσια παρακαταθήκη με δυνατότητες παιδαγωγικών εφαρμογών σε ευρύτερη κλίμακα. Αξιοποιώντας την πολιτισμική παράδοση γενικά στο χώρο της εκπαίδευσης, τα νεαρά άτομα ευαισθητοποιούνται σε διαδικασίες αποδοχής και όχι άκριτης απόρριψης πολιτισμικών αξιών. Οι αποδέκτες του σήμερα θα κληθούν να είναι οι αυριανοί συνεχιστές και οι εφαρμοστές [. . .]. Με την παρούσα εργασία του, ο συγγραφέας επιχειρεί να προσεγγίσει το θέμα στην αρχή θεωρητικά, κάνοντας μια σε βάθος χρόνου ανάλυση της δημιουργίας των δοξασιών και των ποικίλων μεταφυσικών αντιλήψεων του λαού, και στη συνέχεια προχωρεί σε προτάσεις για παιδαγωγικές εφαρμογές μέσα στην τάξη και για δημιουργική ενασχόληση μαθητριών και μαθητών με θέματα από την πολιτισμική παράδοση.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]