Επιμένω σε αυτό γιατί νομίζω πως εστιάζοντας η κριτική –ελέω ίσως του οπισθόφυλλου– στο θέμα των Παιδοπόλεων, αδίκησε ένα κατά τη γνώμη μου από τα καλύτερα μυθιστορήματα της περασμένης χρονιάς, παραπλανώντας τους αναγνώστες. Ποιον ενδιαφέρει ένα μυθιστόρημα για τις Παιδοπόλεις ή τη φαλαινοθηρία; Ένα ίσως χαρακτηριστικό των έργων της καλής πεζογραφίας είναι ότι δεν μπορεί κανείς να συνοψίσει σε μια φράση το θέμα τους. >>>
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το 2011 τελείωσε με μια σπουδαία συλλογή διηγημάτων και το 2012 ξεκίνησε με άλλη μια τέτοια. Ο λόγος για τα βιβλία της Ιωάννας Καρυστιάνη «Καιρός σκεπτικός» (εκδ. Καστανιώτη) και, αντίστοιχα, της Ευγενίας Μπογιάνου «Κλειστή πόρτα» (εκδ. Πόλις). Τα διηγήματά τους είναι ιστορίες χαρακτήρων σημερινών, οι οποίοι παλεύουν και προσπαθούν να ορίσουν τη ζωή τους, παρά τις εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες. >>>
