Κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο το μάτι της κάμερας χρησιμοποιήθηκε εντατικά στην εναέρια αναγνώριση. Στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο οι νυχτερινοί βομβαρδισμοί, η χρήση προβολέων, οι φωτιστικές βόμβες μετέτρεπαν την επίθεση σε ένα σύνολο ειδικών εφέ, σε μια ατμοσφαιρική προβολή που στόχο είχε να προκαλέσει σύγχυση στον φοβισμένο πληθυσμό, με ήχο και φως απίστευτης έντασης. Καθώς με την εμφάνιση του κινηματογράφου ο πόλεμος δεν μπορεί πια να διαχωριστεί από το μαγικό θέαμα, ο Paul Virilio στο βιβλίο αυτό παρουσιάζει μια καινοφανή προσέγγιση, αυτήν της συστηματικής χρήσης κινηματογραφικών τεχνικών στις συγκρούσεις που πραγματοποιήθηκαν τον 20ό αιώνα. Θέμα ιδιαίτερα επίκαιρο σε μια εποχή που το πεδίο βολής έχει μετατραπεί σε πλατό και το πεδίο της μάχης σε κινηματογραφικό στούντιο.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
