Στις σελίδες αυτής της μονογραφίας που έθεσε το ζήτημα του κοινωνικού αποκλεισμού στο χώρο της πόλης, ξετυλίγεται η αστική ιστορία της Ελλάδας από τον 19ο αιώνα μέχρι και το μεσοπόλεμο, με επίκεντρο την αναδυόμενη εργατική τάξη. Στο ιστορικό βάθος που προσφέρεται από τη συγγραφέα, προβάλλει ως νέα πρωτεύουσα η Αθήνα του 19ου αιώνα, με το νεοκλασικισμό στην αρχιτεκτονική και τους αποικιακούς απόηχους στην πολεοδομία της, που συγκλίνουν στην αναζήτηση μιας νέας εθνικής ταυτότητας στο μοντερνισμό, σε αντιδιαστολή με τις οθωμανικές κληρονομιές. Η αστική κοινωνία αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στους ντόπιους και τους επήλυδες, τους μεταπράτες και τη διασπορά, μέχρις ότου υψώνονται τα πρώτα εργοστάσια κι αναδύεται η εργατική τάξη. [. . .]
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
