Ποιος θα γράψει για τον Κέβη, τον πανέμορφο, πιστό και πανέξυπνο σκύλο που συντρόφευε για χρόνια τον Απελλή, τη μικρή Νεφέλη και την Όλγα; Και τα τρία παιδιά είναι απαρηγόρητα που τον έχασαν. Ο Απελλής περισσότερο, κι ας μην το δείχνει. Δε γινόταν αλλιώς, λέει, σαν μεγαλύτερος που είναι, γιατί ο Κέβης `είχε φτάσει δεκαπέντε χρονών και για σκύλος ήταν πολύ γέρος`. . . Η Όλγα θέλει να βρει έναν τρόπο να παρηγορήσει τον Απελλή. Γιατί τον αγαπάει και θέλει να την αγαπάει κι εκείνος. Πώς να τα καταφέρει όμως; Να ψάξει μήπως ανακαλύψει κανέναν απόγονο του Κέβη και να του τον χαρίσει; Ή μήπως να παρακαλέσει ένα συγγραφέα να ` ζωντανέψει ` τον αγαπημένο τους σκύλο στις σελίδες ενός βιβλίου; Και ποιον απ` όλους τους συγγραφείς, αφού η φίλη της η Άντζη, η βιβλιοφάγος, της προτείνει ονομαστικά περισσότερους από εκατόν εξήντα; Η Όλγα μπερδεύεται. Κι ώσπου ν` αποφασίσει τελικά τι θα κάνει για να κερδίσει την αγάπη του Απελλή, πολλά απρόοπτα, απίθανα και κωμικοτραγικά θα συμβούν!

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]