Γεώργιος Βιζυηνός (1848-1896)
Ποιητής και πεζογράφος, γεννηθείς στην Βιζύη ή Βίζα (αρχ. Βιζύη) της Βόρειας Θράκης. Νεαρός πήγε να δουλέψει στον ράφτη θείο του στην Πόλη. Γρήγορα όμως εισάγεται στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, όπου ο τυφλός καθηγητής και κληρικός Ηλίας Τανταλίδης διακρίνει τη συγγραφική του φλέβα και τον καθοδηγεί, ενώ ταυτόχρονα του εξασφαλίζει την οικονομική `ποστήριξη του εθνικού ευεργέτη Γ. Ζαρίφη. Σπουδάζει φιλολογία στην Αθήνα και φιλοσοφία στη Γερμανία, όπου αναγορεύεται διδάκτωρ. Μετέχει στη δημιουργία της πολιτικής ποιητικής και λογοτεχνικής σχολής που κορυφώνεται με τους Ψυχάρη, Γρυπάρη, Φωτιάδη.

Οι σπουδές του και τα ταξίδια του στην Ευρώπη του χαρίζουν μόρφωση σπάνια και πολυμερή. Θεωρείται ο θεμελιωτής του νεοελληνικού διηγήματος, δημιουργός χαρακτήρων και καταστάσεων.

Τα τέσσερα τελευταία χρόνια της ζωής του `πέστη ψυχική κατάρρευση, με αποτέλεσμα τον εγκλεισμό του στο Δρομοκαΐτειο (1892), όπου και πέθανε.

Κατέλειπε μεγάλο σε όγκο συγγραφικό έργο (ποιήματα, πεζά, εγχειρίδια, μελέτες κ.λ.π.). Το "Ποιος είναι ο φονεύς του αδελφού μου" είναι πρότυπο ψυχογραφικής αφήγησης, όπου τα όρια μεταξύ Καλού και Κακού συγχέονται με επιτηδειότητα.