Η θεωρία της κίνησης σχετίζεται με όλα τα μεγάλα θέματα της πλατωνικής φιλοσοφίας. Είναι πριν απ’ όλα μια θεωρία για τα αίτια. Ενέχει τα προβλήματα του Δημιουργού, ως κινητήριας αρχής των ουρανίων σωμάτων και του ανθρώπου, του νου, ως κοσμητού του σύμπαντος και οδηγού της ανθρώπινης συμπεριφοράς, της τύχης και της ανάγκης, ως συνδημιουργών του κόσμου, των στοιχειωδών σωμάτων ως δευτερουργών ή τυπικών αιτών, των ιδεών (εάν περιλαμβάνουν και την κίνηση κτλ.).
Στην περιοχή της κοσμολογίας και της ουράνιας γεωγραφίας η κίνηση παίζει ρόλο πρωταρχικό, ενώ στην περιοχή της ανθρωπολογίας σχετίζεται άμεσα με τις αισθήσεις και τις ηδονές, που θεωρούνται κινήσεις. Τέλος η κίνηση, με τη μορφή του χορού και του αθλητισμού, αποτελεί σημαντικό μέρος της πλατωνικής θεωρίας για την παιδεία.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
