Είναι ο Πλάτων ουτοπιστής; Τείνει η πλατωνική πολιτική φιλοσοφία στον ολοκληρωτισμό; Τα ερωτήματα αυτά στάθηκαν η αφορμή για τα τέσσερα κείμενα του παρόντος τόμου, τα οποία αποτολμούν ένα πρωτότυπο εγχείρημα: να εξετάσουν τη συνάφεια της πλατωνικής σκέψης με προβληματισμούς της νεωτερικής πολιτικής φιλοσοφίας και επαναστατικής πρακτικής. Ο Μ. Κατσιμίτσης εκκινεί από τη διερεύνηση της ορθότητας του χαρακτηρισμού `ουτοπία` που αποδίδεται στην πλατωνική Πολιτεία. Αυτό είναι το εφαλτήριο για να επιχειρηθεί στη συνέχεια η σύνδεση της πολιτικής παρακαταθήκης του Πλάτωνα με πολιτικά, ηθικά και κοινωνικά ζητήματα της νεωτερικότητας. Έτσι, ο Ν. Σινιόσογλου εξετάζει την απολυτοποίηση της αρετής στον Πλάτωνα και στον Ροβεσπιέρο ως μήτρα του ολοκληρωτισμού, ενώ ο Π. Τσολιάς ερευνά την ιδεολογικοπολιτική διάσταση της ουτοπίας στο έργο του Πλάτωνα και του Μαρξ. Τέλος, ο Χ. Μαγουλάς διερευνά τη σχέση του δυϊσμού σώματος/ψυχής με τη σύγχρονη γενετική, όπως αυτή εντάσσεται στην εξελικτική πορεία θεωριών και πρακτικών ευγονικής, οι οποίες είναι διάσπαρτες στην πλατωνική Πολιτεία.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]