(. . .) Αντί λοιπόν να προτείνω ένα εξειδικευμένο έργο, με φόρμουλες - κλειδιά που απευθύνονται σ` ένα κοινό `ειδικών`, πιστεύω πως θα `ταν πιο ενδιαφέρον να μιλήσω για πράγματα και καταστάσεις με τρόπο κυκλικό, χωρίς να νοιάζομαι ουσιαστικά για τη χρονολογική σειρά, όπως κάνουμε σε μιαν, άνετη, φιλική συζήτηση ύστερα από ένα καλό γεύμα. Έστω κι αν είναι ουτοπικό, ελπίζω πως το βιβλίο αυτό θα παραμείνει ανοιχτό χωρίς καταναγκασμό, διαθέσιμο και προσιτό στον καθένα, ανεξάρτητα από ηλικία, επάγγελμα και προτιμήσεις. (. . .) Τέλος, θα `θελα να μπορέσω να πω τι είναι το θέατρο, τι αντιπροσωπεύει για μένα και γιατί το διάλεξα. Σήμερα πιστεύω πως ο κυριότερος λόγος είναι ότι πρόκειται για μια δουλειά που δεν τελειώνει ποτέ. . . Ποτέ τελείως. . .

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]