Ένας νέος ποιητής του καιρού του περιγράφει με έντονες συναισθηματικές πινελιές ελεύθερης γραφής τις ασπρόμαυρες μέρες της καθημερινότητάς του στα Δυτικά προάστεια των Αθηνών. Τα όνειρα, ο έρωτας, οι χαρές και οι λύπες, οι απογοητεύσεις του είναι συντονισμένες με το σύγχρονο κλίμα και ο προβληματισμός του είναι ανθρώπινος, επίκαιρος και αντιπροσωπευτικός. Οι φυλακισμένες προσδοκίες της γενιάς του πίσω απο το πλέγμα της Αθηναϊκής τσιμεντούπολης τον ωθούν σε αυτή την έμμετρη διαμαρτυρία-πρωτόλειο με το προσωπικό ύφος της συλλογής που προοιωνίζει την μετέπειτα ενασχόλησή του με το σύγχρονο ρεύμα του χιπ-χοπ.
