(. . .) Στο παρόν βιβλίο δεκατέσσερις έλληνες εικαστικοί της λεγόμενης «νεότερης γενιάς» καταθέτουν την άποψή τους για τη διευρυμένη πια φύση των πλαστικών τεχνών (ζωγραφική, γλυπτική, περφόρμανς, video-art, νέα μέσα, κ.λπ.) και συνάμα τοποθετούνται κριτικά απέναντι σε ζητήματα που αφορούν τη σχέση του έργου τους με μια σειρά από έννοιες που σχετίζονται με τη σύγχρονη τέχνη, όπως είναι η παγκοσμιοποίηση, η πολυπολιτισμικότητα, ο εκσυγχρονισμός, η ψυχαγωγία, η διαφήμιση, η ταυτότητα, η παράδοση, η εμπορευματοποίηση, το postproduction, η αισθητική των σχέσεων, η πολιτική και η νέο-εννοιολογική τέχνη, το χιούμορ, το παιχνίδι, η μουσική, το εφήμερο, η χειρωναξία, η μαρτυρία, ο εκτοπισμός, κ.λπ.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
