Γεωλογικά ιζήματα και τεκτονικές πλάκες ποτίζουν τις ρίζες των υδάτινων μύθων. Ιστορίες "έμφυτες" στο ανθρώπινο γένος, που ο μίτος τους φτάνει στους μυθοπλάστες που άρχισαν να ερμηνεύουν με φανταστικές εξισώσεις τα αίτια για το πώς από τη σχισμή ενός βραχώδους όγκου ανάβλυζε κελαρύζοντας το νερό. Με τα επίθετα που ορίζουν τις ιδιότητες του ζωογόνου υγρού στοιχείου συντάσσεται ένας μακρύς κατάλογος: γάργαρο, όξινο, γλυκό, κρύο, ζεστό, πόσιμο, μεταλλικό, γλυφό, αποσταγμένο, θολό, διαυγές, μαλακό, σκληρό νερό. Χαρακτηριστικά που καθένα τους προσδιορίζει τη διαφορετική υφή του και ως εκ τούτο προσδιορίζει τη χρήση του.
Η ύπαρξη του νερού καθόριζε τις διαδρομές των πρώτων κοινωνιών των ανθρώπων, οι οποίες ήταν οργανωμένες σε έναν μοναδικό τρόπο ζωής. Αλλά και απαραίτητο στοιχείο για μόνιμη εγκατάσταση, όταν ο άνθρωπος άρχισε να δένεται με τη γη. Το νερό ακολουθεί το οξυγόνο σε αύξουσα ανάγκη διατήρησης της ανθρώπινης μηχανής. Ωστόσο, είναι το πρώτο σε ιερότητα. Δεν υπάρχει θρησκεία που να μην έχει αναγάγει αυτό το στοιχείο της φύσης σε μέσο προσέγγισης του θείου. [...]
